Angst en verlichting

Angst en verlichting

donkere wolken

“We verlangen voortdurend naar zekerheden,
maar die zullen niet bijdragen aan onze groei.”
(Boeddha)

We leven in donkere tijden waarin we het licht aan het einde van de tunnel nog niet kunnen zien, laat staan ervaren. Angst regeert. We zijn bang voor het onbekende en trachten ons vast te houden aan strohalmen die niet langer bestaan. Zelfs grote bedrijven blijken de storm niet zelfstandig te kunnen doorstaan. Strohalmen die door onze handen heen glippen waardoor we met lege handen staan. Hoe kun je blijven staan in een wereld die van de één op de andere dag volledig is veranderd?

Als we met angst reageren dan zien we de wereld als iets dat buiten onszelf staat. Iets dat we niet kunnen beïnvloeden. Iets dat geen deel is van onszelf. Maar is dat wel zo? In de westerse wereld zijn we geworden tot individualisten. We streven ons eigen geluk na, mogelijk ten koste van anderen. Dat zien we ook nu weer terug in ons hamster gedrag. We zijn bang om te kort te komen.

Is hier ook een andere visie op mogelijk? Een visie die meer rust geeft en ons meer in evenwicht brengt met onze verbondenheid met de wereld? Ja, die is er.

Als we verder kijken dan onze verlangens naar bescherming en veiligheid (overleven), bestaan er de verlangens naar verbondenheid en eenheid (Leven). Verbondenheid met het totaal. En met het totaal bedoel ik de natuur, de wereld waar we deel van zijn. Wij zijn allemaal puzzelstukjes van de totale puzzel die we de wereld noemen, alleen voelen we ons afgescheiden. We zijn allemaal onmisbaar. Dat geldt niet alleen voor mensen, dat geldt ook voor dieren en planten. Alles wat we om ons heen zien gebeuren, is onderdeel van ons. Het is onderdeel van de weg die we als mensen gaan.

Niet om een beter mens te worden maar om te ervaren dat we meer zijn dan dat. Donkere tijden halen het beste en het slechtste in mensen naar boven. Door dat te ervaren leren we wat we echt belangrijk vinden en dat is verbondenheid. Zeker nu we gedwongen afgescheiden thuis zitten en de fysieke verbondenheid niet voelen, ervaren we hoe belangrijk deze is. We ervaren ook hoe belangrijk het is om ons even terug te kunnen trekken in de natuur (wandelen in het bos). Deze geeft ons rust, energie en verbinding met het totaal. Nu pas ervaren we hoe zeer we van onze eigen natuur zijn afgedwaald. De ratrace naar meer en beter heeft ons weggevoerd van ons ‘Zelf’.

Wie is de mens eigenlijk? Waarom zijn we hier op aarde? Dat zijn filosofische vragen waar velen zich in alle tijden al over hebben gebogen. Dit heeft zich vaak geuit in strakke concepten die nageleefd dienden te worden, genaamd godsdiensten, zodat de mens onder de duim kon worden gehouden door andere mensen. Maar wat is de essentie die hier onder ligt?

De mens is een Goddelijk wezen! Een wezen dat zelf contact kan maken met het Goddelijke vonkje dat zich in zijn eigen hart schuilhoudt en gezien wil worden, zodat het je kan verlichten. Zodra je contact maakt met je eigen Godsvonk, zul je zien dat de wereld er anders uit gaat zien. Dan ga je zien dat het Corona virus ook een boodschap voor ons heeft. Keer terug naar je essentie want je bent een tot God gekroond wezen. Angst verdwijnt en verandert in vertrouwen. Vertrouwen in het Goddelijke dat weet wat wij nodig hebben om gezamenlijk weer thuis te komen.

Wil je praten over jouw weg naar een lichter leven. Bel (+31(O)610154064) of mail (info@rodeoker.nl) me dan even. Dat praten we online in verbinding verder, ook al is dat voorlopig fysiek op afstand, energetisch is dat zeer dicht bij.

Geschreven door:

Miriam Fransen

Ik ben een onderzoekende Analytisch Therapeut die de diepte opzoekt, zodat het onzichtbare zichtbaar wordt. Ik ben werkzaam bij Rode Oker, Praktijk voor Dieptepsychologie.

Alle berichten bekijken

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *